بررسی پایایی، روایی و تحلیل عاملی مقیاس تاخیر رضامندی تحصیلی

زمینه: تاخیر در رضامندی تحصیلی، پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی، انگیزش، خود گردانی و خود کارآمدی دانش آموزان است بنابراین با توجه به اهمیت به تعویق انداختن رضامندی تحصیلی در فرایند یاددهی – یادگیری، نیاز مبرم به وجود ابزار ویژه آن متناسب با فرهنگ ایرانی می باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی فرم فارسی مقیاس تاخیر رضامندی تحصیلی، هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی فرم فارسی مقیاس تاخیر رضامندی تحصیلی، شامل پایایی، روایی و تحلیل عاملی مقیاس، به منظور آماده سازی جهت کاربرد در پژوهش های تربیتی انجام شده است. روش: حجم نمونه این پژوهش 600 دانش آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین دبیرستان های دولتی سطح شهر کرج، انتخاب شدند و با مقیاس تاخیر رضامندی تحصیلی و پرسشنامه انگیزشی راهبردهای یادگیری مورد آزمون قرار گرفتند. یافته ها: پایایی بازآزمایی مقیاس تاخیر رضامندی تحصیلی بر اساس نتایج دو بار اجرای آزمون و همسانی درونی آن بر حسب ضرایب آلفای کرونباخ در مورد گروه نمونه محاسبه و تایید شد. به منظور بررسی روایی همزمان، از اجرای همزمان مقیاس انگیزشی راهبردهای یادگیری استفاده شد که حاکی از روایی همزمان مطلوب می باشد. همچنین برای تعیین روایی عاملی از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد که نتایج تحلیل عاملی تاییدی موید این است که ساختار مقیاس برازش قابل قبولی با داده ها به طور کلی و به طور مجزا برای پسران و دختران دارد و کلیه شاخص های نیکویی برازش، مدل ها را تایید می کنند. بحث و نتیجه گیری: یافته های تحلیل عاملی، مشابه تحقیقات انجام گرفته در فرهنگ اصلی و ضرایب پایایی و روایی نیز به نتایج تحقیقات پیشین نزدیک بود. بنابراین با توجه به خصوصیات روان سنجی مطلوب، این مقیاس ابزار مناسبی برای تعیین تاخیر رضامندی تحصیلی دانش آموزان می باشد.